R E A C T I E S

(deze pagina is under construction. Er komen met mondjesmaat meer reacties deze kant op...)

HIERNAAST, BIJ ONS THUIS Ik las niet eerder iets van Do van Ranst, hoewel de achterflap van dit boek aan mij verklapt dat hij vele boeken geschreven heeft en daarvoor ook vele malen bekroond is. Het gevoel bekroop mij tijdens het lezen van Hiernaast, bij ons thuis dat ik hierna nog veel andere boeken van de schrijver zal gaan opzoeken.

Want het was makkelijk geweest om van het verhaal en de thematiek van Hiernaast, bij ons thuis een boek van 300 pagina’s te maken. Van Ranst kiest er echter op een knappe, zelfverzekerde wijze voor om dit boek klein en ingetogen te houden. Als lezer blijf je dicht bij Pipa en bekijken we met een vergrootglas hoe dit meisje zich voelt, denkt en krampachtig beweegt in dit huis. En al snel kom je erachter dat dit meisje, dit huis, een geheim herbergt.

Dat er reden is dat ondanks de gedetailleerde schrijfstijl, er iets knarst en schuurt tussen de regels door dat niet helemaal aan het oppervlak mag komen. Een reden waarom deze B&B is opgericht, een moeder is vervalt in verdriet, een vader op tour is gegaan en waarom Pipa het gevoel heeft dat ze verdrinkt in een web van leugens.

En dan is daar Felien, de grote zus van Paul, die ernstig ziek is. En misschien past zij ook wel in de geheime kamer van Pipa en als zij zwijgt, misschien kan Pipa dan eindelijk wat van haar eigen leugens laten gaan.

“Soms is er zo veel te vertellen dat je haast de moed niet vindt om eraan te beginnen.”

Hiernaast, bij ons thuis is zo’n boek dat je na het uitlezen een beetje anders naar de wereld laat kijken. Met meer oog voor de ander. Of een beetje meer empathie voor alles wat iemand verborgen zou kunnen houden onder een web vol leugentjes om bestwil. Een verhaal dat er voor zorgt dat je de mensen om je heen iets steviger wil vasthouden.

Een waardeoordeel voelt niet helemaal op zijn plek vanwege de thematiek, maar ik vond dit echt heel erg knap. BOOKSANDMACCHIATOS.COM 29/10/23

Hiernaast, bij ons thuis is geschreven door Do van Ranst (1974). De Vlaamse jeugdboeken auteur schreef tientallen boeken en ontving meerdere literatuurprijzen. Toch verbaast het dat Van Ranst in Nederland relatief onbekend is. Helemaal wanneer je je weet dat hij filmisch kan schrijven en heftige onderwerpen niet schuwt. Zijn boeken staan vol van sociaal-maatschappelijke thema’s als geaardheid, overlijden, rouwverwerking en volwassen worden. En dat is gelijk de korte conclusie van Hiernaast, bij ons thuis’ beeldend geschreven, aangrijpende inhoud.

Perfecte balans tussen licht en zwaar

Pipa krijgt door de families die in de B&B verblijven met het nodige aan verdriet te maken. Maar ook Pipa zelf heeft het een en ander te verwerken gehad. En nog steeds. Hun eigen gezin is geen doorsnee gezin met een vader die altijd weg is, op tournee met zijn band, haar moeder met zorgen en dan is er ook nog haar broertje. Gelukkig heeft Pipa een geheime plek waar ze zich kan terugtrekken. Ondanks de zwaardere onderwerpen is ‘Hiernaast, bij ons thuis’ niet overwegend donker en drukkend. Van Ranst heeft een perfecte balans weten te creëren tussen heftige onderwerpen als ziekte en verdriet en de luchtigheid van Pipa op zijn tijd. Hoewel ze als elfjarige al heel wijs is, is ze soms ook heerlijk onbevangen. Echt nog een kind. BOEKENBENDE.COM door Sanne De Graaf Januari 23

Van Ranst slaagt er ook in om de relaties van Pipa met de mensen om haar heen kernachtig in woorden te vatten. Soms gebruikt de auteur hiervoor een veelzeggend beeld, bijvoorbeeld wanneer haar mama Pipa naar bed stuurt: ‘Ze geeuwt tegen de rug van haar hand, alsof ik als een peuter bij tekst een illustratie nodig heb.’ Van Ranst heeft een bijzonder oog voor betekenisvolle lichaamstaal: ‘Mama duwt tot ik tegen haar aan sta. Ik voel haar lichaam trillen en ik voel ook dat ze het tegen wil houden, maar dat het niet lukt. Niet met de beste wil van de hele wijde wereld.’
 
Met haar vader communiceert Pipa via video-call. Deze gesprekken klinken zo natuurlijk dat je het gevoel hebt echt mee te luisteren. Je voelt ook de genegenheid en speelse verbondenheid tussen beiden. Ook zonder dialoog slaagt Van Ranst erin de band tussen Pipa en haar vader met weinig woorden herkenbaar te typeren vanuit het standpunt van een puber: ‘Papa wroet door mijn haar. Ik trek mijn hoofd weg. Het wordt stilaan gênant. Het gaat altijd zo als papa me ziet in het echt. Hij weet zich dan geen raad met zijn teveel aan enthousiasme en hij probeert alle gemiste knuffels en zoenen in minder dan geen tijd in te halen.’
 
Ook haar band met Felien is fijngevoelig in woorden gevat, vanaf het moment waarop die de juiste vraag stelt over Pipa’s armbandjes -- anders dan haar ouders -- én naar haar knipoogt: ‘Alsof we nu al samen een geheim hebben.’ Wanneer ze hun grootste geheimen gedeeld hebben en Felien haar ‘Pip’ noemt, klinkt dat ‘alsof ze een zus zou kunnen zijn, maar dan echt een bovenste beste zus. Een tweelingzus. Als zij mijn zus was, hingen we aan elkaar en niet met onze schouder of heup, zoals ik laatst in een docu zag, maar met ons hart. Met ons hele zijn.’
 
Het is vooral deze sobere maar trefzekere verwoording van menselijke relaties die maakt dat je je als lezer thuis voelt in Hiernaast, bij ons thuis. MAPPALIBRI.BE door Jan Van Coillie, november 23